W tym liście Wujek Piotrek rozważa z Julkiem, czym jest prawdziwa odwaga. Odwołując się do Listu XIII Seneki, pokazuje, jak wiele cierpienia rodzi się nie z faktów, ale z lęków. I jak nie ulegać tym, którzy karmią nas ciągłym poczuciem zagrożenia. O strachu, który żyje w głowie, i sile, która rośnie z konfrontacji.
„Żyj tak, jakby ktoś patrzył na Ciebie.”
Nie po to, by się bać, ale by nie zapomnieć, kim naprawdę chcesz być.
Brutalność Koloseum przybrała dziś inną formę. Nie potrzebujemy igrzysk, by ranić i podziwiać cierpienie. Wystarczą nam ekrany, sceny, masowe imprezy i ten sam tłum – spragniony krwi, śmiechu lub zapomnienia.
Wujek Piotrek przypomina Julkowi, że człowiek nie traci duszy nagle. Traci ją kawałek po kawałku – gdy nie chroni jej przed tym, co popularne, lecz szkodliwe.
Skromność nie polega na tym, by udawać mniej.
Polega na tym, by nie epatować tym, co w nas cenne – i nie wymagać tego samego od innych.
Podobnie jak spokój nie bierze się z kontroli, ale z porzucenia oczekiwań.
Dorosłość to nie wiek, tylko zdolność do życia z otwartymi oczami. W tym liście Wujek Piotrek opowiada o dojrzewaniu, strachu i sile, która przychodzi, gdy akceptujemy to, co nieuniknione
Jedni ranią się mówiąc zbyt wiele. Drudzy – milcząc zbyt długo.
Która z tych ran goi się szybciej?
Nowy list „Seneka na dziś” – o tym, czym jest prawdziwa przyjaźń i jak nie pomylić jej z pustą znajomością.
Ten list nie rozwiąże wszystkich problemów.
Ale może zadasz sobie pytanie, którego wcześniej unikałeś.
Masz wrażenie, że czas przecieka Ci przez palce?
Że żyjesz „na później”?
Ten list nie rozwiąże wszystkich problemów.
Ale może zadasz sobie pytanie, którego wcześniej unikałeś.
Masz wrażenie, że czas przecieka Ci przez palce?
Że żyjesz „na później”?
Ten list nie rozwiąże wszystkich problemów.
Ale może zadasz sobie pytanie, którego wcześniej unikałeś.
Za każdym razem, gdy wracam do podstaw, odkrywam coś nowego.
Wiersz Kiplimga na temat procesu stawania się mężczyzną.