Ciało ludzkie ma za sobą całkiem długą drogę, aby zrozumieć, gdzie jesteśmy warto poznać jego historię.

Życie na ziemi rozwija się od ok 3,8 miliarda lat. Od jednokomórkowych organizmów do zwierząt jakie znamy oraz ludzi.

Człowiek anatomicznie współczesny, czyli nie różniący się w kwestii budowy od każdego z nas, datowany jest na około 150 tysięcy lat temu. Od tego czasu nie zmieniliśmy się znacząco pod kątem budowy i funkcjonowania.

Przez cały ten czas, jako gatunek, korzystaliśmy z naszych ciał i robiliśmy to w sposób naturalny. Tak jak tygrys, nie musi być uczony sposobu poruszania się, tak ludzie, poprzez codzienne aktywności, wzmacniali i utrzymywali ciała w sprawności. Warunki w jakich żyliśmy oraz zbieracko-łowiecki tryb życia wymuszały na nas pewnego rodzaju zachowania, jednocześnie uniemożliwiając inne. To co początkowo kształtowało naszą budowę, w późniejszym okresie pomagało zachować zdrowie i energię.

Rewolucje agrarna, która miała miejsce między 9 500 a 3 500 tysiąca lat przed naszą erą, zmieniła ten stan rzeczy. Początkowo przywiązaliśmy się do życia w jednym miejscu i uprawy wąskiego spektrum wybranych roślin. Następnie zajęliśmy się hodowlą kilku zwierząt, co wpłynęło na nasz harmonogram dnia, sposób w jaki spędzamy czas, a także naszą dietę.

Kolejnym skokiem milowym było wynalezienie maszyny parowej, co miało miejsce około roku 1700. Ostatnie trzysta lat, to czas rewolucji przemysłowej, która ogarnęła świat i na nowo określiła gdzie i w jaki sposób wykorzystujemy swój czas,

Początków współczesnej medycyny należy szukać w piątym wieku przed naszą erą. „Ojciec medycyny”, Hipokrates praktykował w tym czasie na grackiej wyspie Kos i niewątpliwie wywarł on ogromny wpływ na nasz pogląd dotyczący prawidłowego funkcjonowania ciała. Hipokrates za przyczynę chorób uważał brak równowagi pomiędzy czterema płynami ustrojowymi (żółć czarna, żółć żółta, flegma i krew). Według niego zdrowe ciało w sposób naturalny dąży do równowagi, a poprzez nasze działania, sprowadzamy na siebie różnego rodzaju dolegliwości. Choć jego teoria okazała się nieprecyzyjna, nie można umniejszać jej wartości i ogromnego wkładu, jaki stanowiły jego prace. Poprzez ustanowienie ścisłych reguł postępowania etycznego i wprowadzenie obserwacji jako metody badań naukowych, nawet dziś możemy śmiało czerpać z jego mądrości.

Na weryfikację tezy o czterech płynach musieliśmy czekać, aż do epoki renesansu (XIV w). Uwolnienie się z pod jarzma teorii religijnych oraz zabobonów i powrót do metod opartych na obserwacji i eksperymentu, pozwolił na wykonanie kolejnego kroku na naszej drodze poznania naszych ciał. Jednym za najsławniejszych badaczy tamtych czasów był Leonardo da Vinci, który uważał, że aby móc leczyć choroby, trzeba najpierw poznać ciało i toczące się w nim procesy, a wiedzę tę można zdobyć poprzez sekcje ludzkich zwłok. Zdobywanie zwłok nie było rzeczą łatwą, a sekcje, były w tym czasie zakazane przez kościół. Sposoby jak odcinanie wisielców z szubienic czy kradzież zwłok z grobów nie należy uznawać za godne pochwały, ale to badaczom jak da Vinci czy Andreas Vasalius zawdzięczamy diagramy i ilustracje, przedstawiające dość dokładną budowę anatomiczną człowieka.

Kolejnym kamieniem milowym była praca Williama Harveya 1628 roku, w której to przedstawił teorie funkcjonowania układu krwionośnego i serca z zastawkami pompującego krew przez tętnice.

Koniec XIX wieku to czas kolejnych odkryć, które pozwoliły na dalszy rozwój medycyny:

• środki znieczulające – James Young Simpson
• prześwietlenie – Wilhelm Roentgen
• związek między zarazkami a chorobami – Louis Pasteur
• cztery grupy krwi – Karl Landsteiner

Bez tych ludzi, zabiegi chirurgiczne jakie dziś znamy, nie byłyby możliwe. Dzisiaj dysponujemy zaawansowanymi narzędziami, które powalają monitorować aktywność mózgu lub z dużą precyzją zajrzeć do wnętrza stawów. Chemia oraz farmacja umożliwiają nam wpływanie na procesy toczące się w naszych ciałach. Niewątpliwie warto czerpać z tej wiedzy i wykorzystywać ją dla własnego dobra i zdrowia.